ostentaticius

Latin

Étymologie

Dérivé de ostentatus, avec le suffixe -icius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ostentaticius ostentaticiă ostentaticium ostentaticiī ostentaticiae ostentaticiă
Vocatif ostentaticie ostentaticiă ostentaticium ostentaticiī ostentaticiae ostentaticiă
Accusatif ostentaticium ostentaticiăm ostentaticium ostentaticiōs ostentaticiās ostentaticiă
Génitif ostentaticiī ostentaticiae ostentaticiī ostentaticiōrŭm ostentaticiārŭm ostentaticiōrŭm
Datif ostentaticiō ostentaticiae ostentaticiō ostentaticiīs ostentaticiīs ostentaticiīs
Ablatif ostentaticiō ostentaticiā ostentaticiō ostentaticiīs ostentaticiīs ostentaticiīs

ostentaticius \Prononciation ?\

  1. D’ostentation, de parade.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.