pact

Voir aussi : Pact

Français

Nom commun

pact \Prononciation ?\ masculin

  1. (Archaïsme) Variante de pacte.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Références

Anglais

Étymologie

De l’ancien français pacte et pact, du latin pactum.

Nom commun

SingulierPluriel
pact
\ˈpækt\
pacts
\ˈpækts\

pact \ˈpækt\

  1. Pacte, accommodement.

Verbe

Temps Forme
Infinitif to pact
\Prononciation ?\
Présent simple,
3e pers. sing.
pacts
Prétérit pacted
Participe passé pacted
Participe présent pacting
voir conjugaison anglaise

pact \ˈpækt\

  1. Pactiser.

Prononciation

Néerlandais

Étymologie

Du latin pactum.

Nom commun

pact

  1. Pacte.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 93,8 % des Flamands,
  • 93,8 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.