pignoraticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de pignoratus, avec le suffixe -icius.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | pignoraticius | pignoraticiă | pignoraticium | pignoraticiī | pignoraticiae | pignoraticiă |
Vocatif | pignoraticie | pignoraticiă | pignoraticium | pignoraticiī | pignoraticiae | pignoraticiă |
Accusatif | pignoraticium | pignoraticiăm | pignoraticium | pignoraticiōs | pignoraticiās | pignoraticiă |
Génitif | pignoraticiī | pignoraticiae | pignoraticiī | pignoraticiōrŭm | pignoraticiārŭm | pignoraticiōrŭm |
Datif | pignoraticiō | pignoraticiae | pignoraticiō | pignoraticiīs | pignoraticiīs | pignoraticiīs |
Ablatif | pignoraticiō | pignoraticiā | pignoraticiō | pignoraticiīs | pignoraticiīs | pignoraticiīs |
pignoraticius \Prononciation ?\
- Hypothéqué, mis en gage.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « pignoraticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.