positus

Latin

Étymologie

Déverbal de pono, dérivé de positum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif positus positūs
Vocatif positus positūs
Accusatif positum positūs
Génitif positūs posituum
Datif positūi
ou positū
positibus
Ablatif positū positibus

positus \Prononciation ?\ masculin

  1. Position.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif positus posită positum positī positae posită
Vocatif posite posită positum positī positae posită
Accusatif positum posităm positum positōs positās posită
Génitif positī positae positī positōrŭm positārŭm positōrŭm
Datif positō positae positō positīs positīs positīs
Ablatif positō positā positō positīs positīs positīs

positus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de pono.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.