posthumus
Latin
Étymologie
- Variante tardive de postumus avec un faux rapprochement étymologique de humus : « après la mort et l’enterrement » is, qui post patris mortem natus est, dicitur postumus, Varron. L. L. 9 → voir post-mortem.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | posthumus | posthumă | posthumum | posthumī | posthumae | posthumă |
Vocatif | posthume | posthumă | posthumum | posthumī | posthumae | posthumă |
Accusatif | posthumum | posthumăm | posthumum | posthumōs | posthumās | posthumă |
Génitif | posthumī | posthumae | posthumī | posthumōrŭm | posthumārŭm | posthumōrŭm |
Datif | posthumō | posthumae | posthumō | posthumīs | posthumīs | posthumīs |
Ablatif | posthumō | posthumā | posthumō | posthumīs | posthumīs | posthumīs |
posthumus \Prononciation ?\
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : posthumous
- Français : posthume
Références
- « posthumus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.