pransus

Latin

Étymologie

Déverbal de prandeo, dérivé de pransum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif pransus pransūs
Vocatif pransus pransūs
Accusatif pransum pransūs
Génitif pransūs pransuum
Datif pransūi
ou pransū
pransibus
Ablatif pransū pransibus

pransus \Prononciation ?\ masculin

  1. Déjeuner.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif pransus pransă pransum pransī pransae pransă
Vocatif pranse pransă pransum pransī pransae pransă
Accusatif pransum pransăm pransum pransōs pransās pransă
Génitif pransī pransae pransī pransōrŭm pransārŭm pransōrŭm
Datif pransō pransae pransō pransīs pransīs pransīs
Ablatif pransō pransā pransō pransīs pransīs pransīs

pransus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de prandeo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.