pugnatorius

Latin

Étymologie

Dérivé de pugnator, avec le suffixe -ius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif pugnatorius pugnatoriă pugnatorium pugnatoriī pugnatoriae pugnatoriă
Vocatif pugnatorie pugnatoriă pugnatorium pugnatoriī pugnatoriae pugnatoriă
Accusatif pugnatorium pugnatoriăm pugnatorium pugnatoriōs pugnatoriās pugnatoriă
Génitif pugnatoriī pugnatoriae pugnatoriī pugnatoriōrŭm pugnatoriārŭm pugnatoriōrŭm
Datif pugnatoriō pugnatoriae pugnatoriō pugnatoriīs pugnatoriīs pugnatoriīs
Ablatif pugnatoriō pugnatoriā pugnatoriō pugnatoriīs pugnatoriīs pugnatoriīs

pugnatorius \Prononciation ?\

  1. De combat, de combattant.
    • pugnatoria arma.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.