pykać

Polonais

Étymologie

D’une onomatopée[1] ou apparenté à pycha bouffée d’orgueil »)[2], au russe пыхать, pýxať fumer, inhaler de la fumée »).

Verbe

pykać \Prononciation ?\ imperfectif (perfectif : pyknąć) (voir la conjugaison)

  1. Bouffer, enfler les joues.
    • Prendre une bouffée de fumée, fumer.
      • Odwróciła się na pięcie i stanęła jak wryta, natrafiając na sympatycznego staruszka w białym garniturze który wesoło pykał fajką.  (Próżnia)
        …qui fumait sa pipe.

    Dérivés

    • pykanie

    Prononciation

    Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )


    Paronymes

    Références

    1. « pykać », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
    2. « pycha », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.