rub
: RUB
Conventions internationales
Références
- Documentation for ISO 639 identifier: rub, SIL International, 2024
Anglais
Étymologie
- Du moyen anglais rubben, d’origine inconnue.
Verbe
Temps | Forme |
---|---|
Infinitif | to rub \rʌb\ |
Présent simple, 3e pers. sing. |
rubs \rʌbz\ |
Prétérit | rubbed \rʌbd\ |
Participe passé | rubbed \rʌbd\ |
Participe présent | rubbing \rʌb.ɪŋ\ |
voir conjugaison anglaise |
to rub \rʌb\
Dérivés
- rubbing (frottement)
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- États-Unis : écouter « rub [rʌb] »
Tchèque
Étymologie
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | rub | ruby |
Génitif | rubu | rubů |
Datif | rubu | rubům |
Accusatif | rub | ruby |
Vocatif | rube | ruby |
Locatif | rubu | rubech |
Instrumental | rubem | ruby |
rub \rʊp\ masculin inanimé
Antonymes
Dérivés
- rubový
Voir aussi
- Rub a líc sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.