sanciono

Voir aussi : sancionó

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe sancionar
Indicatif Présent (yo) sanciono
(tú) sanciono
(vos) sanciono
(él/ella/usted) sanciono
(nosotros-as) sanciono
(vosotros-as) sanciono
(os) sanciono
(ellos-as/ustedes) sanciono
Imparfait (yo) sanciono
(tú) sanciono
(vos) sanciono
(él/ella/usted) sanciono
(nosotros-as) sanciono
(vosotros-as) sanciono
(os) sanciono
(ellos-as/ustedes) sanciono
Passé simple (yo) sanciono
(tú) sanciono
(vos) sanciono
(él/ella/usted) sanciono
(nosotros-as) sanciono
(vosotros-as) sanciono
(os) sanciono
(ellos-as/ustedes) sanciono
Futur simple (yo) sanciono
(tú) sanciono
(vos) sanciono
(él/ella/usted) sanciono
(nosotros-as) sanciono
(vosotros-as) sanciono
(os) sanciono
(ellos-as/ustedes) sanciono

sanciono \sanˈθjo.no\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de sancionar.

Prononciation

Portugais

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe sancionar
Indicatif Présent eu sanciono
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple

sanciono \sɐ̃.ˈsjo.nu\ (Lisbonne) \sə̃.si.ˈo.nʊ\ (São Paulo)

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de sancionar.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.