stimulatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de stimulo dérivé de stimulatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | stimulatus | stimulatūs |
Vocatif | stimulatus | stimulatūs |
Accusatif | stimulatum | stimulatūs |
Génitif | stimulatūs | stimulatuum |
Datif | stimulatūi ou stimulatū |
stimulatibus |
Ablatif | stimulatū | stimulatibus |
stimulatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | stimulatus | stimulată | stimulatum | stimulatī | stimulatae | stimulată |
Vocatif | stimulate | stimulată | stimulatum | stimulatī | stimulatae | stimulată |
Accusatif | stimulatum | stimulatăm | stimulatum | stimulatōs | stimulatās | stimulată |
Génitif | stimulatī | stimulatae | stimulatī | stimulatōrŭm | stimulatārŭm | stimulatōrŭm |
Datif | stimulatō | stimulatae | stimulatō | stimulatīs | stimulatīs | stimulatīs |
Ablatif | stimulatō | stimulatā | stimulatō | stimulatīs | stimulatīs | stimulatīs |
stimulatus \Prononciation ?\
- Participe passé de stimulo.
Références
- « stimulatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.