stipulatus

Latin

Étymologie

Déverbal de stipulor, dérivé de stipulatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif stipulatus stipulatūs
Vocatif stipulatus stipulatūs
Accusatif stipulatum stipulatūs
Génitif stipulatūs stipulatuum
Datif stipulatūi
ou stipulatū
stipulatibus
Ablatif stipulatū stipulatibus

stipulatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Stipulation.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif stipulatus stipulată stipulatum stipulatī stipulatae stipulată
Vocatif stipulate stipulată stipulatum stipulatī stipulatae stipulată
Accusatif stipulatum stipulatăm stipulatum stipulatōs stipulatās stipulată
Génitif stipulatī stipulatae stipulatī stipulatōrŭm stipulatārŭm stipulatōrŭm
Datif stipulatō stipulatae stipulatō stipulatīs stipulatīs stipulatīs
Ablatif stipulatō stipulatā stipulatō stipulatīs stipulatīs stipulatīs

stipulatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de stipulor.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.