subjectus

Latin

Étymologie

Déverbal de subjicio, dérivé de subjectum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif subjectus subjectūs
Vocatif subjectus subjectūs
Accusatif subjectum subjectūs
Génitif subjectūs subjectuum
Datif subjectūi
ou subjectū
subjectibus
Ablatif subjectū subjectibus

subjectus \Prononciation ?\ masculin

  1. Application.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif subjectus subjectă subjectum subjectī subjectae subjectă
Vocatif subjecte subjectă subjectum subjectī subjectae subjectă
Accusatif subjectum subjectăm subjectum subjectōs subjectās subjectă
Génitif subjectī subjectae subjectī subjectōrŭm subjectārŭm subjectōrŭm
Datif subjectō subjectae subjectō subjectīs subjectīs subjectīs
Ablatif subjectō subjectā subjectō subjectīs subjectīs subjectīs

subjectus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de subjicio.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.