suplica

Voir aussi : súplica, suplicá

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe suplicar
Indicatif Présent (yo) suplica
(tú) suplica
(vos) suplica
(él/ella/usted) suplica
(nosotros-as) suplica
(vosotros-as) suplica
(os) suplica
(ellos-as/ustedes) suplica
Imparfait (yo) suplica
(tú) suplica
(vos) suplica
(él/ella/usted) suplica
(nosotros-as) suplica
(vosotros-as) suplica
(os) suplica
(ellos-as/ustedes) suplica
Passé simple (yo) suplica
(tú) suplica
(vos) suplica
(él/ella/usted) suplica
(nosotros-as) suplica
(vosotros-as) suplica
(os) suplica
(ellos-as/ustedes) suplica
Futur simple (yo) suplica
(tú) suplica
(vos) suplica
(él/ella/usted) suplica
(nosotros-as) suplica
(vosotros-as) suplica
(os) suplica
(ellos-as/ustedes) suplica
Impératif Présent (tú) suplica
(vos) suplica
(usted) suplica
(nosotros-as) suplica
(vosotros-as) suplica
(os) suplica
(ustedes) suplica

suplica \suˈpli.ka\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de suplicar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de suplicar.

Prononciation

Occitan

Étymologie

Du latin supplicare.

Nom commun

Singulier Pluriel
suplica
\sy.ˈpli.ko̯\
suplicas
\sy.ˈpli.ko̯s\

suplica \sy.ˈpli.ko̯\ féminin (graphie normalisée)

  1. Supplique, requête.

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

Références

Portugais

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe suplicar
Indicatif Présent
você/ele/ela suplica
Imparfait
Passé simple
Plus que parfait
Futur simple
Impératif Présent (2e personne du singulier)
suplica

suplica \su.ˈpli.kɐ\ (Lisbonne) \su.ˈpli.kə\ (São Paulo)

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de suplicar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif de suplicar.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.