sustentus

Latin

Étymologie

Déverbal de sustineo, dérivé de sustentum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif sustentus sustentūs
Vocatif sustentus sustentūs
Accusatif sustentum sustentūs
Génitif sustentūs sustentuum
Datif sustentūi
ou sustentū
sustentibus
Ablatif sustentū sustentibus

sustentus \Prononciation ?\ masculin

  1. Soutien.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Action de se tenir en haut (en nageant).
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif sustentus sustentă sustentum sustentī sustentae sustentă
Vocatif sustente sustentă sustentum sustentī sustentae sustentă
Accusatif sustentum sustentăm sustentum sustentōs sustentās sustentă
Génitif sustentī sustentae sustentī sustentōrŭm sustentārŭm sustentōrŭm
Datif sustentō sustentae sustentō sustentīs sustentīs sustentīs
Ablatif sustentō sustentā sustentō sustentīs sustentīs sustentīs

sustentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de sustineo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.