tcobá
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | tcobá | tcobayá | tcobatá |
2e du sing. | tcobal | tcobayal | tcobatal |
3e du sing. | tcobar | tcobayar | tcobatar |
1re du plur. | tcobat | tcobayat | tcobatat |
2e du plur. | tcobac | tcobayac | tcobatac |
3e du plur. | tcobad | tcobayad | tcobatad |
4e du plur. | tcobav | tcobayav | tcobatav |
voir Conjugaison en kotava |
tcobá \tʃɔˈba\ ou \tʃoˈba\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « tcobá [tʃɔˈba] »
Références
- « tcobá », dans Kotapedia
- Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.