theurgus

Latin

Étymologie

Du grec ancien θεουργός, theourgós.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif theurgus theurgī
Vocatif theurge theurgī
Accusatif theurgum theurgōs
Génitif theurgī theurgōrum
Datif theurgō theurgīs
Ablatif theurgō theurgīs

theurgus \Prononciation ?\ masculin

  1. Théurge, magicien qui invoque les esprits.
    • si tamen theurgo bono sacra defuerunt, quibus ipsos deos, quos inuocabat animae purgatores, prius ab illa timoris peste purgaret.  (Augustin d'Hippone, De civitate Dei, X)
      Et toutefois l’honnête théurge manqua de recettes magiques pour purifier d’abord de cette crainte fatale les dieux qu’il invoquait comme purificateurs.  (traduction)

Apparentés étymologiques

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.