tint
: tînt
Français
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe tenir | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il tint | ||
tint \tɛ̃\
- Troisième personne du singulier du passé simple de tenir.
Il n’y tint plus, repoussa d’un coup de pied courtepointe et plumasse. Assez hésitaillé ! Il avait menti mais n’avait pas juré sur l'Évangile.
— (Jacqueline Mirande, Crime à Hautefage, chapitre 6)
Prononciation
- \tɛ̃\
- France (Brétigny-sur-Orge) : écouter « tint [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « tint [Prononciation ?] »
- Canada (Shawinigan) : écouter « tint [Prononciation ?] »
- France (Cesseras) : écouter « tint [Prononciation ?] »
Ancien français
Synonymes
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
tint \Prononciation ?\ transitif
Prononciation
- Sud de l'Angleterre (Royaume-Uni) : écouter « tint [Prononciation ?] »
Néerlandais
Étymologie
- Du français tinte.
Nom commun
tint \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques
Synonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 97,2 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « tint [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.