uòu
Occitan
Étymologie
- Du latin ovum.
Dérivés
- uòus borrats (« œufs brouillés »)
- uòu eissalat (« œuf au plat »)
- uòu emborniat (« œuf poché »)
- uòu a la còca (« œuf à la coque »)
Vocabulaire apparenté par le sens
Variantes dialectales
- ueu (Gascon)
- uou (Provençal)
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « uòu [ˈɥɔw] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Christian Camps, Atlas linguistique du Biterrois, Institut d’études occitanes, Béziers, 1985, p. 376
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.