unic

Voir aussi : únic

Occitan

Étymologie

Du latin unicus.

Adjectif

Nombre Singulier Pluriel
Masculin unic
\y.ˈnik\
unics
\y.ˈnit͡s\
Féminin unica
\y.ˈni.ko̞\
unicas
\y.ˈni.ko̞s\

unic \y.ˈnik\ (graphie normalisée)

  1. Unique.

Synonymes

Références

Roumain

Étymologie

Du latin unicus.

Adjectif

Adjectif
4 formes
Singulier Pluriel
Masculin
Neutre
Féminin Masculin Féminin
Neutre
Nominatif
Accusatif
Indéfini unic unică unici unice
Défini unicul unica unicii unicele
Datif
Génitif
Indéfini unic unice unici unice
Défini unicului unicei unicilor unicelor

unic \Prononciation ?\

  1. Unique.
    • Unicul Inel : l'Anneau Unique.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Antonymes

Anagrammes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.