unic
: únic
Occitan
Étymologie
- Du latin unicus.
Adjectif
Nombre | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Masculin | unic \y.ˈnik\ |
unics \y.ˈnit͡s\ |
Féminin | unica \y.ˈni.ko̞\ |
unicas \y.ˈni.ko̞s\ |
unic \y.ˈnik\ (graphie normalisée)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Roumain
Étymologie
- Du latin unicus.
Adjectif
Adjectif 4 formes |
Singulier | Pluriel | |||
---|---|---|---|---|---|
Masculin Neutre |
Féminin | Masculin | Féminin Neutre | ||
Nominatif Accusatif |
Indéfini | unic | unică | unici | unice |
Défini | unicul | unica | unicii | unicele | |
Datif Génitif |
Indéfini | unic | unice | unici | unice |
Défini | unicului | unicei | unicilor | unicelor |
unic \Prononciation ?\
Synonymes
- extraordinar
- incomparabil
- singur
- solitar
Antonymes
- general
- multiplu
Anagrammes
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.