vindá
Kotava
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | vindá | vindayá | vindatá |
2e du sing. | vindal | vindayal | vindatal |
3e du sing. | vindar | vindayar | vindatar |
1re du plur. | vindat | vindayat | vindatat |
2e du plur. | vindac | vindayac | vindatac |
3e du plur. | vindad | vindayad | vindatad |
4e du plur. | vindav | vindayav | vindatav |
voir Conjugaison en kotava |
vindá \vinˈda\ bitransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vindá [vinˈda] »
Références
- « vindá », dans Kotapedia
- Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.