vindicativus
Latin
Étymologie
- De vindicatus avec le suffixe -ivus.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | vindicativus | vindicativă | vindicativum | vindicativī | vindicativae | vindicativă |
Vocatif | vindicative | vindicativă | vindicativum | vindicativī | vindicativae | vindicativă |
Accusatif | vindicativum | vindicativăm | vindicativum | vindicativōs | vindicativās | vindicativă |
Génitif | vindicativī | vindicativae | vindicativī | vindicativōrŭm | vindicativārŭm | vindicativōrŭm |
Datif | vindicativō | vindicativae | vindicativō | vindicativīs | vindicativīs | vindicativīs |
Ablatif | vindicativō | vindicativā | vindicativō | vindicativīs | vindicativīs | vindicativīs |
vindicativus \Prononciation ?\
- Définition manquante ou à compléter. (Ajouter)
Etenim bellum aliud defensivum, aliud vindicativum, aliud punitivum.
— (Thomas Metzger, De iniuste acquisitorum restitutione assertiones, 1594, consulter en ligne)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.