virtú
Kotava
Étymologie
- Dérivé de virt (« passe-temps »).
Verbe
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | virtú | virtuyú | virtutú |
2e du sing. | virtul | virtuyul | virtutul |
3e du sing. | virtur | virtuyur | virtutur |
1re du plur. | virtut | virtuyut | virtutut |
2e du plur. | virtuc | virtuyuc | virtutuc |
3e du plur. | virtud | virtuyud | virtutud |
4e du plur. | virtuv | virtuyuv | virtutuv |
voir Conjugaison en kotava |
- Passer son temps avec un passe-temps.
Prononciation
- France : écouter « virtú [virˈtu] »
Références
- « virtú », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.