zinken

Voir aussi : Zinken

Néerlandais

Étymologie

(Verbe) Du moyen néerlandais sinken, du vieux néerlandais sinkan, du proto-germanique *sinkwaną. Cognat de l’allemand sinken et à l’anglais sink de même sens.
(Adjectif) Dérivé de zink zinc »), avec le suffixe -en.

Verbe

Présent Prétérit
ik zink zonk
jij zinkt
hij, zij, het zinkt
wij zinken zonken
jullie zinken
zij zinken
u zinkt zonk
Auxiliaire Participe présent Participe passé
zijn zinkend gezonken

zinken \ˈzɪŋ.kə(n)\ intransitif (ergatif)

  1. Sombrer, couler.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Antonymes

Vocabulaire apparenté par le sens

Adjectif

zinken \ˈzɪŋ.kə(n)\ (adjectif de matière)

  1. En zinc, de zinc.
    • Een zinken dak.
      Un toit en zinc.

Vocabulaire apparenté par le sens

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,5 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.