adderen
Néerlandais
Étymologie
- Du français additionner.
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | addeer | addeerde |
| jij | addeert | |
| hij, zij, het | addeert | |
| wij | adderen | addeerden |
| jullie | adderen | |
| zij | adderen | |
| u | addeert | addeerde |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | adderend | geaddeerd |
adderen \Prononciation ?\ transitif (Archaïsme)
Synonymes
Apparentés étymologiques
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 44,4 % des Flamands,
- 51,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « adderen [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]
Forme de verbe 1
adderen /ˈɑdːeren/
Forme de verbe 2
| Cas | Singulier | |
|---|---|---|
| Nominatif | adderen | |
| Accusatif Génitif |
adderen | |
| Illatif | — | |
| Locatif | adderemis | |
| Comitatif | adderemiin | |
| Essif | adderemin | |
adderen /ˈɑdːeren/
- Nom d’action de adderet.
Forme de nom commun
adderen /ˈɑdːeren/
- Génitif de adderen.