tsjeak

Frysk

Haadwurd

  • tsjeak g (meartal tsjeaken) 1980 2015
  1. part fan de plasse dêr't it fiedsel mei bewurkje wurdt ear't it yn de spisfertarring bedarre.

Oersettings

  • Dútsk: Kiefer (de)
  • Esperanto: makzelo (eo)
  • Frânsk: mâchoire (fr)
  • Ingelsk: jaw (en), jowl (en)
  • Katalaansk: mandíbula (ca)
  • Koreaansk: 턱 (ko)
  • Nederlânsk: kaak (nl)
  • Poalsk: żuchwa (pl)
  • Portugeesk: mandíbula (pt)
  • Russysk: челюсть (ru)
  • Spaansk: mandíbula (es)
  • Turksk: çene (tr)

Besibbe wurden

Sjoch ek

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.