grunnire
Latijn
Uitspraak
- IPA: /ˌgrʊn.ˈniː.rɛ/
Woordafbreking
- grun·ni·re
Woordherkomst en -opbouw
- Afgeleid van een klanknabootsing grrr of gru (en de Proto-Indo-Europese stam *grun) met het achtervoegsel -ire.
| stamtijd | |||
|---|---|---|---|
| infinitief | 1e pers. enk. ind. praes. act. |
1e pers. enk. ind. perf. act. |
supinum |
| grunnīre | grunnio | grunnīvi | grunnītum |
| vierde vervoeging | volledig | ||
Werkwoord
grŭnnīre
- knorren (van zwijnen)
Afgeleide begrippen
Opmerkingen
- Voor de klassieke tijd komt ook de variant grundire voor.
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.