mijne

Nederlands

Uitspraak
  • Geluid:  mijne    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈmɛi̯nə/
  enkelvoud meervoud
bijvoeglijk zelfstandig bijvoeglijk zelfstandig
1e persoon mijn
m'n		mijneons, onzeonze
2e persoon
(informeel)		 jouw
je		jouwejullie
je		-
2e persoon
(formeel)
(regionaal)		 uwuweuwuwe
3e persoon
(mannelijk)		 zijn
z'n		zijnehunhunne
3e persoon
(vrouwelijk)		 haar
d'r, 'r		hare
3e persoon
(onzijdig)		 zijn
z'n
(ervan)		zijne
Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm
Woordafbreking
  • mij·ne
Woordherkomst en -opbouw
  • mijn met de uitgang -e

Bezittelijk voornaamwoord

mijne

  1. zelfstandige vorm van mijn, eerste persoon enkelvoud
    • Is dit kopje nu het mijne of is het het jouwe? 
  2. (verouderd) verbogen vorm van mijn
    • Mijne heren! Komt u binnen! 
enkelvoud meervoud
naamwoord mijne mijnen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de mijne v / m

  1. zelfstandig gebruikt bezittelijk voornaamwoord: een persoon die tot mij behoort
    • Deze man is een van de mijnen. 
    ▸ Kinderen zijn, net als iedereen, gewoontedieren. De mijne waren inmiddels een beetje gewend aan het feit dat zowel ik als mijn vrouw af en toe een tijdje weg waren.[1]

Werkwoord

vervoeging van
mijnen

mijne

  1. aanvoegende wijs van mijnen

Gangbaarheid

  • Het woord mijne staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
87 %van de Nederlanders;
79 %van de Vlamingen.[2]

Verwijzingen

  1. ↑
    Tim Voors
    “Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers
  2. ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be
Dit artikel is uitgegeven door Wiktionary. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons - Naamsvermelding - Gelijk delen. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.