-aan

• IPA: / an / (1 lettergreep)

• -aan

• [A] via Middelnederlands -aen en Oudfrans -ain van Latijn -anus ^{[1] [2]}
• [B] in 1866 ingevoerd door de 19e-eeuwse Duitse scheikundige A.W. von Hofmann naar het voorbeeld van -een en -ine voor andere typen verbindingen ^[3]

[A] -aan m

1. (demoniem) toegevoegd aan de eigennaam van een plaats of gebied om een bewoner daarvan aan te duiden
   De aldus gevormde benamingen worden volgens spellingregel 16.F geschreven met een hoofdletter.

   • Tibet → Tibetaan 
   • Aruba → Arubaan 
   • Troje → Trojaan 

2. (eponiem) toegevoegd aan de eigennaam van een persoon om een volgeling daarvan aan te duiden
   De aldus gevormde woorden worden volgens spellingregel 16.C geschreven met een kleine letter.

   • Luther→ lutheraan 

[B] -aan o

1. (scheikunde) verzadigde koolwaterstofverbinding, waarvan het skelet door de stam wordt aangeduid

   • ether → ethaan