abavunculus

abavunculus (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ abavunculus abavunculī
Genitiv abavunculī abavunculōrum
Dativ abavunculō abavunculīs
Akkusativ abavunculum abavunculōs
Vokativ abavuncule abavunculī
Ablativ abavunculō abavunculīs

Worttrennung:

ab·a·vun·cu·lus

Bedeutungen:

[1] Bruder der Ururgroßmutter; Ururgroßonkel

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv avunculus  la mit dem Präfix ab-  la[1]

Weibliche Wortformen:

[1] abmatertera

Oberbegriffe:

[1] cognatus

Beispiele:

[1] „Sexto gradu sunt supra triavus triavia. infra trinepos trineptis. ex transverso fratris et sororis abnepos abneptis: et convenienter abpatruus abamita (id est abavi frater et soror), abavunculus abmatertera (id est abaviae frater et soror):“ (Gaius dig. 38, 10, 3)[2]
[1] „hos omnes, quos a patruo maximo posuimus, quidam his nominibus designant: abpatruus abavunculus, abamita abmatertera: itaque et nos indifferenter hos ponemus.“ (Paul. dig. 38, 10, 10, 17)[3]
[1] „abavunculus, abmatertera, hi sunt abaviae paternae maternaeque frater et soror, abavique materni.“ (Paul. sent. 4,11,6)[4]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abavunculus“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 1.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auunculus“ Seite 3.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 48.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auunculus“ Seite 3.
  2. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 623.
  3. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 627.
  4. Philipp Eduard Huschke, Emil Seckel, Bernhard Kübler (Herausgeber): Iurisprudentiae Anteiustinianae Reliquiae. vermehrte und korrigierte 6. Auflage. Voluminis alterius fasciculus prior, B. G. Teubner, Leipzig 1911 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 109.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.