accretio

accretio (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ accrētio accrētiōnēs
Genitiv accrētiōnis accrētiōnum
Dativ accrētiōnī accrētiōnibus
Akkusativ accrētiōnem accrētiōnēs
Vokativ accrētio accrētiōnēs
Ablativ accrētiōne accrētiōnibus

Alternative Schreibweisen:

adcretio

Worttrennung:

ac·cre·tio, Genitiv: ac·cre·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] Vorgang, im Umfang und/oder Intensität zuzunehmen; Zunahme

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accrescere  la mit dem Suffix -tio  la[1]

Gegenwörter:

[1] deminutio

Beispiele:

[1] „Ut cum videmus speciem primum candoremque caeli, dein conversionis celeritatem tantam quantam cogitare non possumus, tum vicissitudines dierum ac noctium commutationesque temporum quadrupertitas ad maturitatem frugum et ad temperationem corporum aptas eorumque omnium moderatorem et ducem solem, lunamque adcretione et deminutione luminis quasi fastorum notantem et significantem dies, tum in eodem orbe in duodecim partes distributo quinque stellas ferri eosdem cursus constantissime servantis disparibus inter se motibus, nocturnamque caeli formam undique sideribus ornatam, tum globum terrae eminentem e mari, fixum in medio mundi universi loco, duabus oris distantibus habitabilem et cultum, quarum altera, quam nos incolimus,“ (Cic. Tusc. 1,68)[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accretio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 68.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accretio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accretio“ Seite 26.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accretio“ Spalte 338.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accretio“ Seite 26.
  2. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 251–252.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.