acutus

acūtus (Latein)

Adjektiv

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv acūtusacūtaacūtumacūtē
Komparativ acūtioracūtioracūtiusacūtius
Superlativ acūtissimusacūtissimaacūtissimumacūtissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:acutus

Worttrennung:

a·cu·tus

Bedeutungen:

[1] gegenständlich, figürlich: scharf, spitz
[2] scharf für die Sinne
[2a] für den Geruch: scharf, stechend
[2b] für den Geschmack: scharf
[2c] für das Sehen: hell, grell, blendend
[2d] für das Gehör: laut, durchdringend
(i) besonders als musikalischer und rhetorischer Fachbegriff: hoch, Diskant-
(ii) als grammatischer Fachbegriff: geschärft, scharf betont (Silben, Betonung), Akut
[2e] für den ganzen Körper: medizinisch akut
[2f] auf das Gefühl insgesamt/allgemein: scharf, schneidend, stechend
[3] Menschen: von geistiger Schärfe: scharfsinnig, geistreich, treffend
[4] gefahrvoll
[5] genau wahrnehmend; scharf

Herkunft:

Partizipialadjektiv von acuere  la

Gegenwörter:

hebes, retusus, obtusus, …

Beispiele:

[1] „acutum cultrum habeo, senis qui exenterem marsuppium.“ (Plaut. Epid. 185)[1]
[1] „vide ut istic tibi sit acutus, Cario, culter probe.“ (Plaut. Mil. 1397)[2]
[1] „He. sed qua faciest tuo’ sodalis Philocrates? Ar. dicam tibi: / macilento ore, naso acuto, corpore albo, oculis nigris, / subrufus aliquantum, crispus, cincinnatus.“ (Plaut. Capt. 646–648)[1]
[2]
[3] „catulus a sagaci sensu et acuto, ut Cato Catulus:“ (Var. LL 5,99)[3]
[5] „rufus quidam, ventriosus, crassis suris, subniger, / magno capite, acutis oculis, ore rubicundo, admodum / magnis pedibus.“ (Plaut. Pseud. 1218–1220)[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] sagitta acuta – spitze/scharfe Pfeile
[2] odor acutus – stechender Geruch
[2d] acuta voce – mit lauter/durchdringender Stimme

Wortbildungen:

acutulus

Entlehnungen:

deutsch: akut, Akut

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. acutus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 98 f.
[5] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acutus“ Seite 35–36.

Quellen:

  1. 1 2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  2. 1 2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 31.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.