antepertum

antepertum (Latein)

Substantiv, n

Kasus Singular Plural
Nominativ antepertum anteperta
Genitiv antepertī antepertōrum
Dativ antepertō antepertīs
Akkusativ antepertum anteperta
Vokativ antepertum anteperta
Ablativ antepertō antepertīs

Nebenformen:

antepartum

Worttrennung:

an·te·per·tum

Bedeutungen:

[1] in der Vergangenheit erworbener Besitz

Beispiele:

[1] „itan tandem hanc maiiores famam tradiderunt tibi tui, / ut virtute eorum anteperta per fiagitium perderes?“ (Plaut. Trin. 642–643)[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „anteparta“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 464.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „anteparta
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „antepartum“ Seite 154.
[*] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „ante“ Spalte 129.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.