clematis

clematis (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ clēmatis clēmatidēs
Genitiv clēmatidis clēmatidum
Dativ clēmatidī clēmatidibus
Akkusativ clēmatidem
clēmatida
clēmatidas
Vokativ clēmatis clēmatidēs
Ablativ clēmatide clēmatidibus

Worttrennung:

cle·ma·tis, Genitiv: cle·ma·ti·dis

Bedeutungen:

[1] Botanik: rankende Pflanze; Waldrebe, Clematis
[2] Botanik: rankende Pflanze, vielleicht Windenknöterich
[3] Botanik: eine Art der Winden; Ackerwinde
[4] Botanik: eine Art der Clematis

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen κληματίς (klēmatis)  grc[1][2]

Synonyme:

[2] centunculus
[3] aetites
[4] daphnoides, polygonoides

Beispiele:

[1] „Similem huic aliqui clematida appellaverunt, repentem per arbores, geniculatam et ipsam.“ (Plin. nat. 24,84)[3]
[2] „Centunculum vocant nostri, foliis ad similitudinem capitis paenularum, iacentem in arvis, Graeci clematidem, egregii effectus ad sistendam alvum in vino austero.“ (Plin. nat. 24,138)[4]
[3] „Sed Graeci clematidas et alias habent, unam quam aliqui aetiten vocant, alii laginen, nonnulli tenuem scamoniam.“ (Plin. nat. 24,139)[5]
[4] „Est alia clematis Aegyptia cognomine, quae ab aliis daphnoides, ab aliis polygonoides vocatur, folio lauri, longa tenuisque, adversus serpentes et privatim aspidas ex aceto pota efficax.“ (Plin. nat. 24,141)[5]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 3, 4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „clematis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1204-1205.
[*] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „clematis“ Seite 368.
[1–4] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „clematis“ Spalte 1331.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „clematis“ Spalte 1331.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „clematis“ Seite 368.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 82.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 99–100.
  5. 1 2 Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 100.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.