duplum

duplum (Latein)

Substantiv, n

Kasus Singular Plural
Nominativ duplum dupla
Genitiv duplī duplōrum
Dativ duplō duplīs
Akkusativ duplum dupla
Vokativ duplum dupla
Ablativ duplō duplīs

Worttrennung:

du·plum, Genitiv: du·pli

Bedeutungen:

[1] das Doppelte, doppelte Summe

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv duplus  la

Beispiele:

[1] „maiores nostri sic habuerunt et ita in legibus posiverunt: furem dupli condemnari, feneratorem quadrupli. quanto peiorem civem existimarint feneratorem quam furem, hinc licet existimare.“ (Cato, agr., pr. 1)[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „duplus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2315–2316.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „duplum
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „duplus“ Seite 638.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 6.

Deklinierte Form

Worttrennung:

du·plum

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Akkusativ Singular Maskulinum des Adjektivs duplus
  • Nominativ Singular Neutrum des Adjektivs duplus
  • Akkusativ Singular Neutrum des Adjektivs duplus
duplum ist eine flektierte Form von duplus.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag duplus.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.