vituperatio
vituperatio (Latein)
Substantiv, f
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | vituperātio | vituperātiōnēs |
Genitiv | vituperātiōnis | vituperātiōnum |
Dativ | vituperātiōnī | vituperātiōnibus |
Akkusativ | vituperātiōnem | vituperātiōnēs |
Vokativ | vituperātio | vituperātiōnēs |
Ablativ | vituperātiōne | vituperātiōnibus |
Worttrennung:
- vi·tu·pe·ra·tio, Genitiv: vi·tu·pe·ra·ti·o·nis
Bedeutungen:
- [1] Äußerung von negativer Kritik; Tadel, Schelte
Herkunft:
Gegenwörter:
- [1] laudatio, laus
Beispiele:
- [1] „Tria genera sunt causarum, quae recipere debet orator: demonstrativum, deliberativum, iudiciale. Demonstrativum est, quod tribuitur in alicuius certae personae laudem vel vituperationem.“ (Rhet. Her. 1,2)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vituperatio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3528.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vituperatio“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „uituperatio“ Seite 2294.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „uituperatio“ Seite 2294.
- ↑ Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923) , Seite 2.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.