παρόν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rón/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈron/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈron/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈron/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈron/

Participle

πᾰρόν • (părón)

neuter nominative/accusative/vocative singular of πᾰρών (părṓn)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /paˈɾon/
Hyphenation: πα‧ρόν
Homophone: παρών (parón)

Etymology 1

Inflected forms.

Adjective

παρόν • (parón)

nominative/accusative/vocative neuter singular of παρών (parón)

Etymology 2

Neuter of adjective παρών (parón, “present”).

Noun

παρόν • (parón) n (plural παρόντα)

present (current moment or period of time)
το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον
to parelthón, to parón kai to méllon
the past, the present and the future

Declension

Declension of **παρόν**
	singular	plural
nominative	παρόν (parón)	παρόντα (parónta)
genitive	παρόντος (paróntos)	παρόντων (parónton)
accusative	παρόν (parón)	παρόντα (parónta)
vocative	παρόν (parón)	παρόντα (parónta)

Derived terms

παροντικός (parontikós)

See also

μέλλον (méllon)
παρελθόν (parelthón)