камꙑ
Old Church Slavonic
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *kamy, from Proto-Indo-European *h₂éḱmō. Cognate with Serbo-Croatian kȃm or kȁmēn, Russian ка́мень (kámenʹ) and Polish kamień.
Noun
камꙑ • (kamy) m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | камꙑ kamy |
камени kameni |
камене kamene |
| genitive | камене kamene |
каменоу kamenu |
каменъ kamenŭ |
| dative | камени kameni |
каменьма kamenĭma |
каменьмъ kamenĭmŭ |
| accusative | камень kamenĭ |
камени kameni |
камени kameni |
| instrumental | каменьмь kamenĭmĭ |
каменьма kamenĭma |
каменьми kamenĭmi |
| locative | камене kamene |
каменоу kamenu |
каменьхъ kamenĭxŭ |
| vocative | камꙑ kamy |
камени kameni |
камене kamene |
Related terms
- камение (kamenije)
Further reading
- “камꙑ”, in GORAZD (overall work in Czech, English, and Russian), http://gorazd.org, 2016—2025
Old East Slavic
Alternative forms
- камень (kamenĭ)
Etymology
From Proto-Slavic *kamy.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɑmɯ/→/ˈkamɯ/→/ˈkamɯ/
- Hyphenation: ка‧мꙑ
Noun
камꙑ (kamy) m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | камꙑ kamy |
камени kameni |
камене kamene |
| genitive | камене kamene |
камену kamenu |
каменъ kamenŭ |
| dative | камени kameni |
каменьма kamenĭma |
каменьмъ kamenĭmŭ |
| accusative | камень kamenĭ |
камени kameni |
камени kameni |
| instrumental | каменьмь kamenĭmĭ |
каменьма kamenĭma |
каменьми kamenĭmi |
| locative | камени, камене kameni, kamene |
камену kamenu |
каменьхъ kamenĭxŭ |
| vocative | камꙑ kamy |
камени kameni |
камене kamene |
Descendants
References
- Sreznevsky, Izmail I. (1893) “камꙑ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 1187