кончиться
Russian
Etymology
ко́нчить (kónčitʹ) + -ся (-sja)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkonʲt͡ɕɪt͡sə]
Audio: (file)
Verb
ко́нчиться • (kónčitʹsja) pf (imperfective конча́ться)
Conjugation
Conjugation of ко́нчиться (class 4a perfective reflexive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | ко́нчиться kónčitʹsja | |
| participles | present tense | past tense |
| active | — | ко́нчившийся kónčivšijsja |
| passive | — | — |
| adverbial | — | ко́нчившись kónčivšisʹ |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | ко́нчусь kónčusʹ |
| 2nd singular (ты) | — | ко́нчишься kónčišʹsja |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | ко́нчится kónčitsja |
| 1st plural (мы) | — | ко́нчимся kónčimsja |
| 2nd plural (вы) | — | ко́нчитесь kónčitesʹ |
| 3rd plural (они́) | — | ко́нчатся kónčatsja |
| imperative | singular | plural |
| ко́нчись kónčisʹ |
ко́нчитесь kónčitesʹ | |
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | ко́нчился kónčilsja |
ко́нчились kónčilisʹ |
| feminine (я/ты/она́) | ко́нчилась kónčilasʹ | |
| neuter (оно́) | ко́нчилось kónčilosʹ | |