мѣна
Old Church Slavonic
Etymology
From Proto-Slavic *měna (“change, exchange”).
Noun
мѣна • (měna) f
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | мѣна měna |
мѣнѣ měně |
мѣнꙑ měny |
| genitive | мѣнꙑ měny |
мѣноу měnu |
мѣнъ měnŭ |
| dative | мѣнѣ měně |
мѣнама měnama |
мѣнамъ měnamŭ |
| accusative | мѣнѫ měnǫ |
мѣнѣ měně |
мѣнꙑ měny |
| instrumental | мѣноѭ měnojǫ |
мѣнама měnama |
мѣнами měnami |
| locative | мѣнѣ měně |
мѣноу měnu |
мѣнахъ měnaxŭ |
| vocative | мѣно měno |
мѣнѣ měně |
мѣнꙑ měny |
Descendants
Russian
Noun
мѣ́на • (mě́na) f inan (genitive мѣ́ны, nominative plural мѣ́ны, genitive plural мѣнъ)
- Pre-1918 spelling of ме́на (ména).
Declension
Pre-reform declension of мѣ́на (inan fem-form hard-stem accent-a)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | мѣ́на mě́na |
мѣ́ны mě́ny |
| genitive | мѣ́ны mě́ny |
мѣ́нъ mě́n |
| dative | мѣ́нѣ mě́ně |
мѣ́намъ mě́nam |
| accusative | мѣ́ну mě́nu |
мѣ́ны mě́ny |
| instrumental | мѣ́ной, мѣ́ною mě́noj, mě́noju |
мѣ́нами mě́nami |
| prepositional | мѣ́нѣ mě́ně |
мѣ́нахъ mě́nax |