மரக்கிளை

Tamil

Etymology

Compound of மரம் (maram, “tree”) +‎ கிளை (kiḷai, “branch”).

Pronunciation

IPA^(key): /maɾakːiɭai/

Noun

மரக்கிளை • (marakkiḷai)

tree branch; bough
கிளி மரக்கிளையில் உட்கார்ந்திருக்கிறது.
kiḷi marakkiḷaiyil uṭkārntirukkiṟatu.
The parrot is perched on the tree branch.

Declension

ai-stem declension of மரக்கிளை (marakkiḷai)
	singular	plural
nominative	marakkiḷai	மரக்கிளைகள் marakkiḷaikaḷ
vocative	மரக்கிளையே marakkiḷaiyē	மரக்கிளைகளே marakkiḷaikaḷē
accusative	மரக்கிளையை marakkiḷaiyai	மரக்கிளைகளை marakkiḷaikaḷai
dative	மரக்கிளைக்கு marakkiḷaikku	மரக்கிளைகளுக்கு marakkiḷaikaḷukku
benefactive	மரக்கிளைக்காக marakkiḷaikkāka	மரக்கிளைகளுக்காக marakkiḷaikaḷukkāka
genitive 1	மரக்கிளையுடைய marakkiḷaiyuṭaiya	மரக்கிளைகளுடைய marakkiḷaikaḷuṭaiya
genitive 2	மரக்கிளையின் marakkiḷaiyiṉ	மரக்கிளைகளின் marakkiḷaikaḷiṉ
locative 1	மரக்கிளையில் marakkiḷaiyil	மரக்கிளைகளில் marakkiḷaikaḷil
locative 2	மரக்கிளையிடம் marakkiḷaiyiṭam	மரக்கிளைகளிடம் marakkiḷaikaḷiṭam
sociative 1	மரக்கிளையோடு marakkiḷaiyōṭu	மரக்கிளைகளோடு marakkiḷaikaḷōṭu
sociative 2	மரக்கிளையுடன் marakkiḷaiyuṭaṉ	மரக்கிளைகளுடன் marakkiḷaikaḷuṭaṉ
instrumental	மரக்கிளையால் marakkiḷaiyāl	மரக்கிளைகளால் marakkiḷaikaḷāl
ablative	மரக்கிளையிலிருந்து marakkiḷaiyiliruntu	மரக்கிளைகளிலிருந்து marakkiḷaikaḷiliruntu