Reconstruction:Proto-Germanic/knukilaz
Proto-Germanic
Etymology
From *knukô (“joint, bone”) + *-ilaz (“diminutive suffix”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknu.ki.lɑz/
Noun
*knukilaz m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *knukilaz | *knukilōz, *knukilōs |
| vocative | *knukil | *knukilōz, *knukilōs |
| accusative | *knukilą | *knukilanz |
| genitive | *knukilas, *knukilis | *knukilǫ̂ |
| dative | *knukilai | *knukilamaz |
| instrumental | *knukilō | *knukilamiz |
Descendants
- Proto-West Germanic: *knukil
- Old Norse: knykill
- Elfdalian: kniųokel
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*knuk(k)an-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 298: “*knukila-”