Reconstruction:Proto-West Germanic/kākā
Proto-West Germanic
Alternative forms
- *keukā (North Sea Germanic)
Etymology
From Proto-Germanic *kēkǭ.[1][2][3][4]
Noun
*kākā f
Inflection
| ōn-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *kākā | |
| Genitive | *kākōn | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *kākā | *kākōn |
| Accusative | *kākōn | *kākōn |
| Genitive | *kākōn | *kākōnō |
| Dative | *kākōn | *kākōm, *kākum |
| Instrumental | *kākōn | *kākōm, *kākum |
Derived terms
Descendants
- Old English: ċēace, ċēce — Anglian
- Old Frisian: ziāke, keke
- Old Saxon: *kāka
- Middle Low German: kâke
- German Low German: Kaak
- Middle Low German: kâke
- Old Dutch: *cāca
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*kaunō-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 282
- ^ Kroonen, Guus (2011) The Proto-Germanic n-stems: A study in diachronic morphophonology, Amsterdam, New York: Rodopi, →ISBN, pages 202-207
- ^ Kroonen, Guus Jann (2009) Consonant and vowel gradation in the Proto-Germanic n-stems (PhD thesis)[2], Leiden: Leiden University, pages 164-168
- ^ Boutkan, Dirk, Siebinga, Sjoerd (2005) “sthiake”, in Old Frisian Etymological Dictionary (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 1), Leiden: Brill, →ISBN, pages 375-376