Vincentius
Latin
Alternative forms
- Vincentzus (Late Latin)
Etymology
From vincēns (“conquering”) + -ius, present participle of vincō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɪŋˈkɛn.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [vin̠ʲˈt͡ʃɛn.t̪͡s̪i.us]
Proper noun
Vincentius m (genitive Vincentiī or Vincentī); second declension
- a male given name
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Vincentius | Vincentiī |
| genitive | Vincentiī Vincentī1 |
Vincentiōrum |
| dative | Vincentiō | Vincentiīs |
| accusative | Vincentium | Vincentiōs |
| ablative | Vincentiō | Vincentiīs |
| vocative | Vincentī | Vincentiī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- → Arabic: بِنْجِنْسِيُس (Binjinsiyus)
- → Old Armenian: Վիգէն (Vigēn)
- → Armenian: Վիգեն (Vigen) (learned)
- French: Vincent
- Haitian Creole: Vensan
- → Chinese: 樊尚 (Fánshàng) (transliteration)
- → English: Vincent
- → Arabic: فينسنت (fīnsint)
- → Greek: Βίνσεντ (Vínsent)
- → Japanese: ビンセント (Binsento), ヴィンセント (Vinsento)
- → German: Vincent
- → Slovak: Vincent
- → Greek: Βενσάν (Vensán)
- → Japanese: ヴァンサン (Vansan)
- → Norman: Vîncent
- → Swedish: Vincent
- → Vietnamese: Vinhsơn, Vinh Sơn
- → Hungarian: Bence
- → Irish: Uinseann
- Italian: Vincenzo
- ⇒ Vulgar Latin: *Vicentius