abstans
Latin
Etymology
Present participle of abstō
Participle
abstāns (genitive abstantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abstāns | abstantēs | abstantia | ||
| genitive | abstantis | abstantium | |||
| dative | abstantī | abstantibus | |||
| accusative | abstantem | abstāns | abstantēs abstantīs |
abstantia | |
| ablative | abstante abstantī1 |
abstantibus | |||
| vocative | abstāns | abstantēs | abstantia | ||
1When used purely as an adjective.