adduceren
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɑ.dʏˈseː.rə(n)/
- Hyphenation: ad‧du‧ce‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
adduceren
- (intransitive, anatomy) to adduct (move toward the median axis of the body)
- Antonym: abduceren
- Coordinate term: circumduceren
Conjugation
| Conjugation of adduceren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | adduceren | |||
| past singular | adduceerde | |||
| past participle | geadduceerd | |||
| infinitive | adduceren | |||
| gerund | adduceren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | adduceer | adduceerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | adduceert, adduceer2 | adduceerde | ||
| 2nd person sing. (u) | adduceert | adduceerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | adduceert | adduceerde | ||
| 3rd person singular | adduceert | adduceerde | ||
| plural | adduceren | adduceerden | ||
| subjunctive sing.1 | adducere | adduceerde | ||
| subjunctive plur.1 | adduceren | adduceerden | ||
| imperative sing. | adduceer | |||
| imperative plur.1 | adduceert | |||
| participles | adducerend | geadduceerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “adduceren”, in Etymologiebank, Meertens Institute