abduceren
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɑp.dʏˈseː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ab‧du‧ce‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
abduceren
- (intransitive, anatomy) to abduct, abduce (move away from the median axis of the body)
- Antonym: adduceren
- Coordinate term: circumduceren
Conjugation
| Conjugation of abduceren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | abduceren | |||
| past singular | abduceerde | |||
| past participle | geabduceerd | |||
| infinitive | abduceren | |||
| gerund | abduceren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | abduceer | abduceerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | abduceert, abduceer2 | abduceerde | ||
| 2nd person sing. (u) | abduceert | abduceerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | abduceert | abduceerde | ||
| 3rd person singular | abduceert | abduceerde | ||
| plural | abduceren | abduceerden | ||
| subjunctive sing.1 | abducere | abduceerde | ||
| subjunctive plur.1 | abduceren | abduceerden | ||
| imperative sing. | abduceer | |||
| imperative plur.1 | abduceert | |||
| participles | abducerend | geabduceerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Related terms
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “abduceren”, in Etymologiebank, Meertens Institute