adtritus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adterō.
Participle
adtrītus (feminine adtrīta, neuter adtrītum); first/second-declension participle
- alternative form of attrītus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adtrītus | adtrīta | adtrītum | adtrītī | adtrītae | adtrīta | |
| genitive | adtrītī | adtrītae | adtrītī | adtrītōrum | adtrītārum | adtrītōrum | |
| dative | adtrītō | adtrītae | adtrītō | adtrītīs | |||
| accusative | adtrītum | adtrītam | adtrītum | adtrītōs | adtrītās | adtrīta | |
| ablative | adtrītō | adtrītā | adtrītō | adtrītīs | |||
| vocative | adtrīte | adtrīta | adtrītum | adtrītī | adtrītae | adtrīta | |