afblijven

Dutch

Etymology

Compound of af +‎ blijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌblɛi̯.və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧blij‧ven

Verb

afblijven

  1. (intransitive) to keep one's hands off [with van]

Conjugation

Conjugation of afblijven (strong class 1, separable)
infinitive afblijven
past singular bleef af
past participle afgebleven
infinitive afblijven
gerund afblijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular blijf af bleef af afblijf afbleef
2nd person sing. (jij) blijft af, blijf af2 bleef af afblijft afbleef
2nd person sing. (u) blijft af bleef af afblijft afbleef
2nd person sing. (gij) blijft af bleeft af afblijft afbleeft
3rd person singular blijft af bleef af afblijft afbleef
plural blijven af bleven af afblijven afbleven
subjunctive sing.1 blijve af bleve af afblijve afbleve
subjunctive plur.1 blijven af bleven af afblijven afbleven
imperative sing. blijf af
imperative plur.1 blijft af
participles afblijvend afgebleven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Interjection

afblijven

  1. hands off!, leave be! (telling someone not to touch something)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.