anfractuosus
Latin
Etymology
ānfrāctus (“bend; circuitous route”) + -ōsus
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ãː.fraːk.tuˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aɱ.frak.t̪uˈɔː.s̬us]
Adjective
ānfrāctuōsus (feminine ānfrāctuōsa, neuter ānfrāctuōsum); first/second-declension adjective (Late Latin)
- circuitous, roundabout
- prolix, excessively wordy
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ānfrāctuōsus | ānfrāctuōsa | ānfrāctuōsum | ānfrāctuōsī | ānfrāctuōsae | ānfrāctuōsa | |
| genitive | ānfrāctuōsī | ānfrāctuōsae | ānfrāctuōsī | ānfrāctuōsōrum | ānfrāctuōsārum | ānfrāctuōsōrum | |
| dative | ānfrāctuōsō | ānfrāctuōsae | ānfrāctuōsō | ānfrāctuōsīs | |||
| accusative | ānfrāctuōsum | ānfrāctuōsam | ānfrāctuōsum | ānfrāctuōsōs | ānfrāctuōsās | ānfrāctuōsa | |
| ablative | ānfrāctuōsō | ānfrāctuōsā | ānfrāctuōsō | ānfrāctuōsīs | |||
| vocative | ānfrāctuōse | ānfrāctuōsa | ānfrāctuōsum | ānfrāctuōsī | ānfrāctuōsae | ānfrāctuōsa | |
References
- “anfractuosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anfractuosus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers